De laatste loodjes...

Dinsdag 4 augustus
Zit het venijn dan toch in de staart? Vandaag hebben we een vrij pittige dag ‘in de bouw gehad’. Aanvankelijk zouden wij deze middag naar Juiz de fora (grote stad op ongeveer 80 km van Pequeri) gaan, maar de uitbouw van de keuken was zover gevorderd dat het dak gestort kon worden. Door eerst het dak te storten en een dag later naar Juiz de Fora te gaan, kon het dak ondertussen mooi uitharden. Nadat het cement handmatig was gemengd, heeft een groot deel van de groep emmers met cement naar de aanbouw gesjouwd om daar leeg te storten op het dak. Voor de helderheid: het gaat hier om het platte dak, die rust op de muren. Daar boven komt nog een raamwerk voor het schuine dak, waartegen de dakpannen worden bevestigd. Het storten van het beton was erg zwaar in de felle Braziliaanse zon… Maar het is gelukt!

Woensdag 5 augustus
Zoals gezegd: vanmiddag naar Juiz de Fora! ’s Ochtends hebben we nog gewoon gewerkt. Nadat iedereen gedoucht en geluncht had, vertrokken we met twee auto’s voor een mooie rit van ongeveer een uur naar de grote stad. Als eerste stond een bezoek aan het studentenhuis van REMER op het programma. Hier wonen studenten die voldoende capaciteit hebben om een hogere opleiding te volgen. We hebben het huis bekeken en enkele van ons hebben even getafeltennist met een aantal studenten. Het huis ligt in een rustige wijk in de stad, vlakbij school. Om er te komen moeten enkele stijl omhooglopende straatjes worden overwonnen. Na koffie/limonade en zelfgebakken cake – vers uit de oven – zijn we verder gegaan.

Na ons bezoek aan het studentenhuis zijn we naar de stad gegaan. Hier hadden we ongeveer 1,5 uur voor ons zelf om wat te winkelen. Deze stad is zooooo anders als Rio. Ik kreeg het gevoel alsof ik in de drukke winkelstraten van een ‘gewoon’ Hollandse stad liep. Ook wel eens lekker…

’s Avonds hebben we met de hele groep wat gegeten in een restaurant.

Donderdag 6 augustus
De donderdag was een normale werkdag. Het dak van de aanbouw van de keuken was aardig uitgehard. Een deel van de groep heeft op de bouwplaats verder geholpen met de constructie van een schuin oplopend houten raamwerk op het net gestorte dak. Hiertegen worden de dakpannen gelegd. Een ander deel van de groep is verder gegaan met het verven van de huisjes en het vernissen van de deuren en de ramen van deze huisjes aan de voorzijde van de sitio. Ze zijn (na stemming) geel, blauw en groen geworden.

’s Avonds was het voor de kinderen groot feest. We hadden – schrik niet – 12 liter melk, 5 kilo bloem en 30 eieren ingeslagen, waarmee Peter pannenkoekenbeslag heeft gemaakt. Dit beslag hebben we verdeeld over 6 grote pannen; voor ieder huisje één. In tweetallen hebben we in de huisjes pannenkoeken gebakken. De kinderen vonden het helemaal geweldig en hebben heerlijk gegeten.

Als ‘toetje op de vuurpijl’ hadden we voor alle kinderen nog een kadootje meegebracht. Voor ieder kind hadden we een envelop met zijn/haar naam erop, met wat kleine dingetjes erin: pen, balletjes, kraaltjes, vliegtuigjes enz. En voor ieder kind was er een bidon. Veel financiële waarde had het allemaal niet, maar de blijdschap van de kinderen was onbeschrijfelijk. Zielsgelukkig, met relatief weinig (voor onze begrippen). Het heeft voor mij nog maar eens bevestigd dat het geven van liefde en aandacht en het erkennen van iemands bestaan, zo ontzettend belangrijk is. Geld, goederen en status zouden bijzaak moeten zijn. Even moest ik denken aan onze weer typisch westerse reclameslogan: ‘veel dingen zijn onbetaalbaar, voor de andere dingen Mastercard’.

Vrijdag 7 augustus
Vanochtend hebben we de laatste werkzaamheden afgerond. En we hebben de dakpannen op de aanbouw kunnen leggen. Het geeft toch een goed gevoel, om op de valreep ‘het hoogste punt’ te hebben bereikt. Jammer dat we in het dorp geen Braziliaanse vlag konden vinden…

Vanmiddag doen we rustig aan. Deze tekst heb ik geschreven rond een uur of 13.00 op de laptop van Siem. Helaas kreeg ik het later in het dorp niet op internet geplaatst. Als we straks met elkaar in het dorp gaan eten, proberen we het nogmaals. Als u/jij dit leest, is het alsnog gelukt ;-).

Om eerlijk te zijn, zijn we dik tevreden met wat we hebben bereikt in de afgelopen weken. Na de indrukwekkende ervaringen in Rio hebben we ons hier aardig kunnen uitleven. Voor de vuist weg, geef ik u hierbij even een korte opsomming:

- Bij 9 huisjes de muren aangesmeerd om gaten en beschadigingen weg te werken
- 9 huisjes helemaal geschilderd (2 – 3 keer voor een goede dekking)
- Van 8 huisjes zijn de (binnen)deuren en de ramen geschuurd en gevernist
- Van 6 huisjes de balustrades geschuurd en opnieuw in de verf gezet
- Speeltoestellen opgeknapt
- Een aanbouw aan de keuken gemetseld, dak gestort en dakpannen gelegd
- Eetzaal grotendeels gewit
- Pannenkoeken bakken
- Veel knutsel- en spelactiviteiten met de kinderen
- ’s avonds volleyballen en voetballen
- Hand- en spandiensten
- En vooral… veel liefde gegeven!

Vanavond gaan we met de groep eten in Pequeri. Om 20.00 uur moeten we terug zijn. Dan staat er een afscheid(feest?) gepland. Veel weten we er niet van; dat is nog een verrassing.

Terugreis.
Het is de bedoeling dat we morgen rond een uur of 12.00 (Braziliaanse tijd) wegrijden van de sitio. Nu nemen Brazilianen het doorgaans niet zo nauw met de tijd en het afscheid nemen van de kinderen zal ongetwijfeld ook de nodige moeite kosten. Het zou dus zomaar een uurtje later kunnen worden…

Het zal ongeveer 3 a 4 uur rijden zijn naar het vliegveld van Rio de Janeiro. Als alles goed gaat vertrekt het vliegtuig rond 19.10 uur Braziliaanse tijd naar Madrid. Eerder hadden Emmelie en Anouk zo’n 70 minuten vertraging, dus het zal ons benieuwen…

Om 11.50 uur Nederlandse tijd vertrekt het vliegtuig van Madrid naar Schiphol, waar we dan om 14.20 uur hopen aan te komen. Net als op de heenweg, vliegen we weer met Iberia.