WEER VEILIG THUIS

WEER VEILIG THUIS, en wat maak je als groep in 3 weken mee?!

Na een vermoeiende reis van 24 uur staan wij weer veilig op Hollandse bodem. De reis verliep voorspoedig en alle koffers zijn mee teruggekomen! In de aankomsthal van het vliegveld stonden enkele familieleden ons op te wachten, wat heerlijk was. Fijn om hen weer terug te zien en fijn om hen weer in de armen te kunnen sluiten.
2 groepsleden reden dan ook graag met familie mee terug naar huis en de overige groepsleden werden onderverdeeld over 2 busjes en werden zo ook thuisgebracht.

Als groep hebben wij de afgelopen 3 weken heel wat met elkaar beleefd en gedeeld. We hebben ieder op ons eigen manier geprobeerd mee te leven met Emmelie toen zij het bericht kreeg dat haar oma was overleden en toen zij en Anouk besloten om voor de crematie terug te keren naar Holland. We begrepen deze keuze helemaal, maar wat hebben wij Emmelie en Anouk de laatste week erg gemist!
Afgelopen woensdag leefden wij mee met Cees en Jopie toen zij het verdrietige bericht kregen dat de broer van Cees was overleden. Maar gelukkig voor hen werd deze broer maandag 10 augustus jl. begraven zodat zij zelf bij dit afscheid aanwezig konden zijn.

We hebben geprobeerd er voor elkaar te zijn, na de indrukwekkende gebeurtenissen in de sloppenwijken van Rio, na onze bezoeken aan het inloop- en opvanghuis van REMER, na het uitdelen van broodjes en warme chocolademelk aan de straatkinderen.

We hebben met elkaar genoten van het feest ter ere van het 17 jaar bestaan van de Sitio, van het pannenkoekenbakken in ieder huisje, van het afscheidsfeest, welke georganiseerd door kinderen van de Sitio en mensen van REMER, als dank voor het vele werk wat wij als groep hebben verricht.

We stonden er voor open om ‘vreemden’ binnen onze groep toe te laten zoals:
Jacoline die ons heeft begeleid in Rio en een paar dagen in Pequeri,
Marieke en Rogier die 5 maanden vrijwillig werken op de Sitio en daarom 3 weken lang deel uit hebben gemaakt van onze groep en waarvan wij na 3 weken als vrienden afscheid hebben genomen,
Izaki (een fijne knul die op de boerderij heeft gewoond en die onze taal spreekt) die onze tolk was maar tevens ons ook hielp bij allerlei hand en span diensten en die wij in Rio hebben moeten achterlaten. In de hoop dat hij daar zijn weg zal vinden en een invulling aan zijn leven weet te geven!!

Mooi was het daarom te zien hoe ieder van ons in de afgelopen 3 weken met al deze gebeurtenissen, indrukken en de vele veranderingen op zijn/haar eigen manier wist om te gaan.
Mooi was het te zien hoe de groep toe ‘groeide’ naar het punt van acceptatie en respect voor de ander. Ook al was dit niet altijd even makkelijk, het is ons wel gelukt!

Thuisgekomen zullen wij de draad weer oppakken en alle gebeurtenissen en indrukken van de afgelopen 3 weken een plek weten te geven in ons leven.
Dit zullen wij allemaal op een verschillende manier gaan doen omdat wij allen verschillend zijn en verschillend op de dingen reageren. En dat is goed! Want al ben je met een groep op reis, ik ervaar het zelf ook als een innerlijke reis! Ik heb weer veel geleerd. Daarvoor aan iedereen een welgemeend OBRIGADA!! en VAI COM DEUS!!!

Ria van Bueren-Blonk